Κατηγορία: Εργασίες

Αγαπητέ Όγκι, Γεια σου Όγκι, Μητέρα του Όγκι, Ημερολόγιο

Γράμμα από τον Γουίλιαμ στον Όγκι

Αγαπητέ Όγκι,

Ίσως να μην έχουμε συναντηθεί ποτέ, αλλά η ιστορία σου με αγγίζει βαθιά και νιώθω σαν να γνωριζόμαστε από καιρό. Και εγώ, όπως κι εσύ, βρέθηκα μπροστά σε τεράστιες δυσκολίες, που φαινόταν αδύνατο να ξεπεράσουμε. Όμως, όπως εσύ, βρήκα και εγώ τη δύναμη μέσα μου να συνεχίσω, να προχωρήσω και να παλέψω για όσα αγαπώ.

Σε καταλαβαίνω, γιατί κι εγώ πέρασα από το να είμαι “διαφορετικός” στον κόσμο μου. Στην αρχή, η ζωή στο χωριό μου φαινόταν να μην έχει μέλλον. Αλλά μέσα από την εκπαίδευση, τη βιβλιοθήκη, την αγάπη μου για τη γνώση, κατάφερα να βρω τον δρόμο μου και να βοηθήσω την οικογένειά μου και το χωριό μου να επιβιώσουν. Εσύ, Όγκι, το κάνεις με έναν άλλο τρόπο – έχεις τη δύναμη να συνεχίζεις παρά τα δύσκολα και να αντιμετωπίζεις τη ζωή με την καρδιά και το μυαλό σου ανοιχτά. Είναι κάτι που σε κάνει να λάμπεις, ακόμη κι όταν οι άλλοι δεν σε καταλαβαίνουν ή δεν σε αποδέχονται.

Όπως και εσύ, βρέθηκα μόνος πολλές φορές, και πέρασα από πολλά συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Αλλά ποτέ δεν τα παράτησα. Ο κόσμος ίσως να μη σε καταλαβαίνει πάντα, αλλά είναι η αγάπη για τη μάθηση, η επιμονή και το θάρρος που έχεις μέσα σου που σε κάνουν να ξεχωρίζεις. Και ξέρεις, Όγκι, όλοι αυτοί οι μικροί ήρωες που αγωνίζονται ενάντια στις δυσκολίες της ζωής – κάποιοι από αυτούς μπορεί να μη γίνουν ποτέ διάσημοι, αλλά αλλάζουν τον κόσμο με τον τρόπο τους.

Είσαι μια έμπνευση για μένα, όπως εγώ ελπίζω να είμαι για σένα. Μαζί, όλοι μας δείχνουμε ότι, αν πιστέψουμε στον εαυτό μας, μπορούμε να ξεπεράσουμε οποιοδήποτε εμπόδιο, να καταφέρουμε το αδύνατο και να δημιουργήσουμε τη δική μας “ανεμογεννήτρια” για έναν καλύτερο κόσμο. Δεν έχει σημασία πόσο διαφορετικοί είμαστε – το σημαντικό είναι να έχουμε πίστη, να προχωράμε και να αγαπάμε όσα κάνουμε.

Ελπίζω το γράμμα μου να φτάσει στην καρδιά σου και να σε εμπνεύσει να συνεχίσεις, όπως κι εγώ συνεχίζω την πορεία μου.

Με εκτίμηση και αδελφική αγάπη,
Γουίλιαμ Καμκγουάμπα

Γράμμα από τον Όγκι στον Γουίλιαμ

Αγαπητέ Γουίλιαμ,

Έχω ακούσει την ιστορία σου πολλές φορές και κάθε φορά που την ακούω, νιώθω πιο δυνατός και πιο εμπνευσμένος. Όταν διάβασα για το πως κατάφερες να φτιάξεις την ανεμογεννήτρια και να βοηθήσεις το χωριό σου, ένιωσα σαν να διάβασα για κάποιον ήρωα από παραμύθι. Αλλά ξέρεις κάτι; Κατάλαβα ότι είσαι πραγματικός, ότι το “αδύνατο” μπορεί να γίνει “δυνατό” αν έχεις πίστη και όνειρα. Και αυτό με ενέπνευσε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Όπως και εσύ, πολλές φορές έχω νιώσει διαφορετικός, απομονωμένος, και συχνά ο κόσμος γύρω μου φαίνεται να μην καταλαβαίνει γιατί κάνω αυτό που κάνω ή γιατί σκέφτομαι διαφορετικά. Όμως, εσύ μου έδειξες ότι δεν πειράζει αν οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν. Το σημαντικό είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου, να μην σταματάς ποτέ να ονειρεύεσαι και να κάνεις ό,τι μπορείς για να φτιάξεις έναν καλύτερο κόσμο για σένα και για τους γύρω σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Όταν διάβασα για τις δυσκολίες που αντιμετώπισες και για το πόσο πάλεψες με το να αποκτήσεις γνώση και να βοηθήσεις την οικογένειά σου, ένιωσα ότι έχουμε κάτι κοινό. Είμαστε και οι δύο άνθρωποι που προσπαθούμε να καταλάβουμε τον κόσμο γύρω μας και να τον βελτιώσουμε, ακόμα κι αν φαίνεται αδύνατο. Οι άνθρωποι μπορεί να μας κρίνουν, να μην καταλαβαίνουν τη δουλειά μας ή το πάθος μας, αλλά η δύναμη βρίσκεται στη ψυχή μας, στην αγάπη για αυτό που κάνουμε.

Εσύ και εγώ, από διαφορετικά μέρη του κόσμου, καταφέρνουμε να σπάσουμε τα εμπόδια και να δείξουμε σε όλους πως η δύναμη για αλλαγή υπάρχει μέσα σε καθέναν από εμάς. Το να παλεύεις για τα όνειρά σου δεν είναι εύκολο, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να δημιουργήσεις κάτι σπουδαίο, κάτι που θα βοηθήσει τους άλλους και θα αφήσει τον κόσμο καλύτερο.

Σ’ ευχαριστώ που με ενέπνευσες να πιστέψω στον εαυτό μου και να συνεχίσω να παλεύω για αυτά που θέλω να καταφέρω. Ελπίζω κάποια μέρα να μπορέσουμε να μιλήσουμε από κοντά και να μοιραστούμε τις ιστορίες μας, γιατί αν υπάρχει κάτι που έχω καταλάβει, είναι ότι οι ιστορίες μας ενώνουν και μας κάνουν πιο δυνατούς.

Με εκτίμηση και μεγάλη αγάπη,
Όγκι

Η ομορφότερη στιγμή στην ιστορία του Όγκι είναι όταν καταφέρνει να βρει την αποδοχή και την αγάπη μέσα από την κοινωνία, παρά την εμφάνισή του. Έχει περάσει πολύ καιρό αγωνιζόμενος να κάνει φίλους και να νιώσει αποδεκτός, αλλά όταν το σχολείο αναγνωρίζει την αξία του, και οι άλλοι μαθητές αρχίζουν να τον δέχονται, η καρδιά του γεμίζει με ευτυχία και ικανοποίηση. Η στιγμή που κατάφερε να κερδίσει την αποδοχή και την εμπιστοσύνη των άλλων, ξεπερνώντας τα δικά του όρια, ήταν η πιο όμορφη στιγμή για εκείνον. Ήταν η στιγμή της δικαίωσης και της αίσθησης ότι η αξία του δεν εξαρτάται από την εμφάνιση.

Η πιο όμορφη στιγμή στην ιστορία του Γουίλιαμ είναι όταν η ανεμογεννήτρια που κατασκεύασε αρχίζει να λειτουργεί και να παράγει ενέργεια για το χωριό του. Η στιγμή αυτή σηματοδοτεί τη νίκη του πάνω στις δυσκολίες και την ένδειξη ότι η σκληρή δουλειά και η αφοσίωση μπορούν να δημιουργήσουν θαύματα. Όταν οι γονείς του και οι κάτοικοι του χωριού βλέπουν το έργο του να υλοποιείται, η χαρά και η περηφάνια είναι ανεκτίμητες για εκείνον. Η στιγμή αυτή είναι γεμάτη συναισθηματική φόρτιση και ελπίδα για το μέλλον.

Η δυσκολότερη στιγμή για τον Όγκι ήταν όταν, λόγω της σωματικής του διαφοράς, αντιμετώπισε κακομεταχείριση, περιφρόνηση και τον αποκλεισμό από τους υπόλοιπους μαθητές. Ο αγώνας του να βρει φίλους και να ενσωματωθεί στην κοινωνία ήταν γεμάτος απογοητεύσεις και άγχη. Η ένταση των συναισθημάτων του, ο πόνος από την απόρριψη και η αίσθηση του να είναι διαφορετικός από τους άλλους τον έκανε να αναρωτιέται αν κάποτε θα καταφέρει να ανήκει κάπου. Η στιγμή που η σχολική κοινότητα τον απέρριψε και τον εκδίωξε από το παιχνίδι ήταν μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή του.

Η δυσκολότερη στιγμή στην ιστορία του Γουίλιαμ ήταν η περίοδος της μεγάλης ξηρασίας και του λιμού, όταν η οικογένειά του και το χωριό του υποφέρουν από ακραία φτώχεια και πείνα. Η απογοήτευση και η αίσθηση ανημποριάς, όταν συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να αφήσει το σχολείο λόγω των οικονομικών δυσκολιών, ήταν εξαιρετικά δύσκολη για εκείνον. Ωστόσο, η δυσκολία του να προσπαθήσει μόνος του να βρει λύση για το πρόβλημα του χωριού του, παρά την έλλειψη πόρων, ήταν το μεγαλύτερο ψυχικό βάρος που έπρεπε να σηκώσει. Η στιγμή που συνειδητοποίησε ότι η εκπαιδευτική του πορεία ήταν αβέβαιη λόγω της φτώχειας αποτέλεσε την πιο δύσκολη πρόκληση για τον ίδιο.

Ο Όγκι (August Pullman), ένα αγόρι με παραμορφωμένο πρόσωπο λόγω ενός σπάνιου γενετικού συνδρόμου, αφηγείται την ιστορία του. Μέχρι την ηλικία των 10 ετών τον δίδασκαν στο σπίτι οι γονείς του. Τώρα, ετοιμάζεται να πάει για πρώτη φορά σχολείο – στην Ε΄ Δημοτικού. Ο Όγκι περιγράφει τις πρώτες του μέρες στο σχολείο Beecher Prep. Αντιμετωπίζει κοροϊδία, φόβο και κοινωνική απομόνωση. Παρ’ όλα αυτά, προσπαθεί να δείχνει θάρρος. Γνωρίζει μερικά παιδιά, όπως τον Τζακ Γουίλ, την Σάμμερ και τον Τζούλιαν – με διαφορετικές αντιδράσεις από τον καθένα.

Η μεγαλύτερη αδερφή του, Olivia, μιλάει για τη δική της ζωή. Αν και αγαπά τον αδελφό της, αισθάνεται ότι έχει παραμεληθεί από τους γονείς τους λόγω της ανάγκης τους να φροντίζουν τον Όγκι. Η δική της εφηβεία και κοινωνική ζωή δυσκολεύεται, αλλά προσπαθεί να στηρίξει τον αδερφό της.

Η Σάμμερ, ένα κορίτσι από την τάξη του Όγκι, αποφασίζει να καθίσει μαζί του στο μεσημεριανό τραπέζι, όχι από λύπηση αλλά επειδή της φάνηκε καλός. Γίνεται η πρώτη του αληθινή φίλη και τον υποστηρίζει σταθερά.

Ο Τζακ Γουίλ εξηγεί την οπτική του. Αν και στην αρχή έκανε παρέα με τον Όγκι επειδή του το πρότεινε ο διευθυντής, τελικά τον συμπαθεί πραγματικά. Όμως, όταν λέει άσχημα πράγματα για τον Όγκι πιστεύοντας ότι δεν τον ακούει, προκαλεί ρήξη στη φιλία τους.

Ο Τζάστιν, ο φίλος της Βία, μιλά για τη σχέση του με την οικογένεια του Όγκι. Εμφανίζεται ώριμος, υποστηρικτικός και συγκινημένος από την αγάπη που βλέπει στην οικογένεια Πούλμαν. Αντιμετωπίζει και ο ίδιος τις ανασφάλειές του, αλλά στέκεται στο πλευρό της Βία.

Ο Όγκι επιστρέφει στην αφήγηση. Παλεύει με τη λύπη του όταν μαθαίνει ότι κάποιοι τον πλησιάζουν από υποχρέωση. Όμως, σταδιακά ωριμάζει, δείχνει καλοσύνη, συγχωρεί και αρχίζει να κερδίζει σεβασμό.

Η Μιράντα, παλιά φίλη της Βία, μιλάει για την αγάπη που νιώθει για τον Όγκι. Αν και απομακρύνθηκε από την οικογένεια Πούλμαν λόγω προσωπικών δυσκολιών, εξακολουθεί να τον αγαπά σαν μικρό αδερφό και επιλέγει να τον προστατεύσει.

Η ιστορία κορυφώνεται με την εκδρομή του σχολείου. Ο Όγκι κινδυνεύει να δεχτεί επίθεση από παιδιά άλλου σχολείου, αλλά κάποιοι συμμαθητές του τον υπερασπίζονται. Ο Όγκι αποκτά επιτέλους αποδοχή. Στο τέλος της χρονιάς, βραβεύεται για την καλοσύνη και το θάρρος του, κερδίζοντας την καρδιά όλων.

Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ο Αύγουστος, τον οποίο φωνάζουν Όγκι. Ο Όγκι είναι ένα γλυκό και ευγενικό παιδί. Από τότε που γεννήθηκε αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με το πρόσωπό του, το οποίο έχει παραμορφωθεί λόγω πολλών επεμβάσεων. Παρά τις δυσκολίες, ο Όγκι αποδέχτηκε τον εαυτό του και συνέχισε τη ζωή του. Μέχρι τα 10 του χρόνια εκπαιδευόταν στο σπίτι από τους γονείς του. Όταν αποφάσισαν να πάει σε κανονικό σχολείο, γνώρισε τον Τζακ και τη Σάμερ, που έγιναν οι φίλοι του. Την ημέρα του Halloween, ο Όγκι μεταμφιέστηκε και άκουσε τυχαία κάποια παιδιά να λένε άσχημα πράγματα για εκείνον. Αυτό τον στενοχώρησε πολύ και πήγε να κλάψει στις τουαλέτες. Απομακρύνθηκε για λίγο από τον Τζακ, αλλά η Σάμερ παρέμεινε δίπλα του και έγινε η νέα του καλύτερη φίλη. Ο Όγκι είναι ένα παιδί ξεχωριστό, γεμάτο πίστη και καλοσύνη. Μου προκάλεσε συγκίνηση, χαρά και θαυμασμό, γιατί κατάφερε να αντιμετωπίσει τη ζωή με γενναιότητα, αληθινά συναισθήματα και ένα μοναδικό χαμόγελο.

Η Όλι είναι η αδερφή του Όγκι. Είναι μια έφηβη 15 χρονών που πηγαίνει στο γυμνάσιο και της άρεσε που δεν είχε μαζί της τον Όγκι. Πολλές φορές αισθανόταν παραμελημένη, γιατί όλη η προσοχή δινόταν στον αδερφό της. Επίσης, αισθανόταν ότι η φίλη της απομακρυνόταν από αυτήν εξαιτίας του αδερφού της.

Η Σάμερ είναι ένα κορίτσι στο καινούριο σχολείο του Όγκι. Από την πρώτη στιγμή κάθεται μαζί του στην καντίνα, για να του κρατάει παρέα. Καθώς περνάει ο καιρός, όχι μόνο δεν τον αποφεύγει, αλλά συνεχίζει να είναι δίπλα του και να τον υποστηρίζει. Παρόλο που γνωρίζει ότι ο Όγκι είναι διαφορετικός, καταλαβαίνει ότι είναι ένα πολύ καλό παιδί. Σταδιακά γνωρίζονται καλύτερα και αποκτούν μια όμορφη φιλία. Κάποιες από τις φίλες της τής λένε ότι χάνει τη δημοφιλία της επειδή κάνει παρέα με τον Όγκι. Εκείνη όμως αποφασίζει πως δεν την ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων και ότι θέλει να κάνει παρέα με όποιον νιώθει καλά. Η Σάμερ αποδεικνύει ότι η καλοσύνη και η αληθινή φιλία είναι πιο σημαντικές από τη δημοφιλία. Η Σάμερ είναι πιστή, ειλικρινής και έξυπνη.